文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度 滄笙沒有路見不平,拔刀相助的習慣,欺凌弱小魔族的已經是他們的習慣,滄笙掃了一眼便走開,完全沒有絲毫的留戀。
離開他們,面前出現一個人影,月白色的衣袍,絲綢般的墨髮,手中拿著用墨水做成的摺扇,他面對著滄笙,她卻看不清他的神色。
“姐姐剛才,竟然沒有伸出援手。”走到面前,卻是月清撐起一個苦笑,朝自己說道。
魔族地方偏僻,滄笙來這裡也耗了一些功夫,卻沒有想到,自己身後,不知何時跟了一條小尾巴,一直默默看著這一切,關鍵是她還沒有發覺。
滄笙低頭沉笑:“我不是心善之人,與我無關之人,我為何要救?”頓了頓,她繼續說:“而且,那些人不是你。”
猜到月清可能會問這種問題,她倒不如直接說出口,看到他錯愕的表情,她報之一笑。
既然遇到了,滄笙邀請月清跟著自己走,回去的路上二人都沒有說話,滄笙是閒不住的嘴,在看了月清三四眼之後,他還沒有說話,自己終於忍不住了。
滄笙操控飛向仙界的劍,讓它掉了一個頭,去往別的地方,轉頭看到月清驚訝的表情,卻隱忍著不問的樣子,滄笙心裡癢癢的。
“我們去凡間,帶你嚐嚐這被禁忌的七情六慾~”知道月清不會問,滄笙便自己說,見他露出不解的模樣,滄笙看著總覺得有些好笑。
一炷香的時間,二人雙雙落地,他們選了一個比較偏僻的地方,畢竟人多,為了防止月清丟失不見,滄笙二話不說拉著月清的手腕。
月清有些抗拒,想要掙脫開,滄笙好言相勸,給他講述了凡間多麼危險,會被人拐跑時,月清終於停下了,點點頭,算是同意了,但若是仔細看,月清耳邊微微發紅。
但腦袋木訥的滄笙,眼睛早已被那紅彤彤的糖葫蘆給吸引了。
仗著錢多,滄笙把美味的吃食,全部買了一遍,還分給月清許多,二人吃完,滄笙擦了擦嘴,在一處停下腳步,仰頭望著頭上的招牌。
月清隨著滄笙抬頭,眼睛沉了沉。
“走吧,姐帶你開開葷~”滄笙拉著月清走了進去,她稍微施了一個障眼法,讓別人看見自己,是一名男子的模樣。
他們進入的比較低調,因為滄笙不想太過高調,那樣會很,“熱鬧”,但是,事與願違,她把自己弄成了一個普通男子的模樣,但卻忘了隨她一同前來的,月清。
月清剛進入滄笙就聽到男女皆是倒吸一口冷氣的聲音,滄笙捂著臉,心裡暗暗叫苦:這豬腦子,怎麼忘了也給他變一個臉?!
等到滄笙再次抬起頭時,卻發現自己不知道何時月清
已經被眾多美人兒包圍成了一圈,自己已經被擠到外面了。
有些苦笑不得,本想就扔開月清自己找樂子去,卻不小心看到月清越來越沉的臉色,心道不好,滄笙費力的擠了進去將月清擋在身後。
趁那些美人不備,滄笙連忙朝他們施了一個幻術,讓她們以為剛才看到的只是一個普通不能在普通的男子,並且告訴他們,忘了剛才看到的那些。
滄笙心裡苦不堪言,因為在她身後的月清,好像很生氣的盯著自己,她不用轉頭,已經起了一身雞皮疙瘩。
“我也不知道會引起這麼大轟動,我…只能說你長得太帥了嘛。”咬牙轉過身,本想強詞奪理,但是看到月清身上眾多紅印,她底氣一下子沒有了。
“不能怪他,誰叫是自己將他帶來的,我活該我活該。”滄笙在心裡暗暗道。
身旁美人走後,滄笙盯著寒冬臘月的眼神,硬著頭皮四處走動,剛開始只是這樣,見到越發靚麗的美人,滄笙直接將他拋在了腦後,開始四處撩人。
月清親眼看見滄笙將這裡只要是女子的人,全部撩了一遍,而且全部撩的面紅耳赤,看著這一幕,月清本來隱藏好的紅瞳隱隱閃現,手指捏的咯咯響:
你的雙眼,只能看向我!
月清想按住她的肩膀,讓她的眼眶只能裝著自己,但是,不行。
紅蓮業火在月清胸膛燃燒,身體內的血液彷彿沸騰起來,彷彿下一刻就會噴發,但月清忍住了,他告誡自己時機未到,不要功虧一簣。
“月清,過來聽個小曲~”滄笙銀鈴般的笑聲傳入月清耳中,他閉上眼平息了一下氣息,睜眼走到滄笙旁邊,找了一個地方坐了下來。