文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度  文學度 又是幾百年,月清與殤幽,在滄笙還沒有準備的情況下,如竹筍一般,長得越發快速,等到某位仙子紅著臉說她自己有福氣,養了兩個這個俊朗的傢伙後,她才正眼瞧了二人一眼。
原來不知何時起,月清身形已經挺拔,他穿了一身黑衣,墨髮整齊的盤在身後,看向自己的眼睛,滿是澄澈,笑眯眯的樣子想讓如沐春風。
反之殤幽,就彷彿愛與月清作對罷,是一身月白色長袍,如綢緞般一樣的頭髮,卻是一身披散,完全凌亂的模樣,而他一直繃著個臉,彷彿別人欠了他多少錢似得。
二人站在自己旁邊,滄笙拿開扇子扇著自己的臉,嘿嘿一笑,但心裡卻一直吐槽:“幸福個屁,只能看不能吃,難受!”
滄笙喜愛美男,是病入膏肓的那種,只要看見美男子她就會忍不住上前調戲一番,上至仙界,下至凡間,只要是能入眼的,便都會拋光媚眼,笑嘻嘻的調戲。
而住在自己宮殿的兩位,因為是“自家人”,滄笙也沒有仔細觀察他們,她通常都是看他們一眼,確保他們活著,自己就跑了。
這種情況持續了好久,因為只是匆匆瞧了一眼,也就沒有注意,直到有一天,她在仙界閒逛,看見花仙時,她她湊到自己身旁,笑呵呵的說時,自己才注意到這一點。
“你呀,真是身在福中不知福,身旁有兩個美男環繞,你可知道姐姐我和仙界中女仙們,對你,是有羨慕有嫉妒~”花仙用她那青蔥玉指,戳著滄笙的胸口,嬌滴滴的說。
滄笙哪裡會知道這些,她聽到花仙這樣說,心裡呵呵一笑:原來自己不知不覺間,竟然成為仙界裡女仙們的羨慕物件了。
“那還真是,”滄笙用扇子擋著自己的嘴角,她怕她咧開的太大,毫無形象,輕笑,“不好意思呢~”
滄笙的話,得到花仙的一個白眼。
“不跟你貧了,跟你說個事,”花仙聲音突然變得很小聲,走到滄笙耳邊低語,“魔族中的那個地方,換了新的魔尊。”
滄笙臉瞬間變得嚴肅起來,不妙,魔族本來長久沒有在仙界發動戰爭了,現在換了魔尊,他怕是為了鞏固地位,必要向仙界發動戰爭。
但不妙的是,在滄笙出現在眾多仙家面前,他們立馬跑的跑,下凡渡劫的渡劫,反正就是想辦法不出現在滄笙面前。
這讓滄笙很難受,沒有下凡歷劫的人還好,能找到,但是下凡後的仙家,自己不能強行召回,不然會遭到天譴的,被雷劈的。
滄笙有些無奈,她都不知道她魅力這麼大麼,讓大家竟然都紛紛跑去歷劫。
“那我只能去凡間一趟,幫他們儘早歷劫
了。”滄笙捂著頭,她突然感覺自己腦瓜有些疼,她忍不住喃喃自語道,“我有這個可怕麼?”
然後滄笙看到花仙對自己翻了一個白眼。
花仙插著腰,開始了她的嘴炮:“一年前,哪個傢伙搶走了太上老君得了煉丹爐?”
滄笙中箭。【~! !@最快更新】
花仙繼續說道:“三年前與搶了天帝珍貴的玉珠又是誰?”
滄笙猛的吐出一口老血,有些不好意思的撓了撓頭,看到花仙張嘴又想說什麼,她連忙伸手捂住了花仙的嘴邊,滴著冷汗道:“我錯了我錯了,姐姐,你可繞我吧。”
滄笙忍不住抽著嘴角,這麼說來,自己還真的是造那些人的怨恨,雖然,她感覺還挺好玩的。
“我去見見新出來的魔尊。”滄笙想現去見那個魔尊罷,仙界總不能一直等著那些仙人的歷劫完成,若是能魔尊發起進攻,那最好不過了。
花仙倒也什麼都沒說,或許人家找到自己的本意就是讓自己去找魔尊,滄笙將手中扇子一合,用扇子拍了拍她的肩膀,心裡特別無奈,為了讓自己去找魔尊,這傢伙可是繞了不少彎子。
告訴花仙,如果那兩個傢伙,也就是月清和殤幽如果找不到自己,就說自己去凡間玩去了,反正自己經常幹這樣的事情,他們也不會懷疑。
…
滄笙頂著仙人的氣息,一路暢通無阻的進入魔族,看著他們頂著恐懼,卻又眼中貪婪的神色,滄笙直接翻了一個白眼。